ASU LAN KUCING LANANG

Ana kucing lanang siji , saking bisane dhepe – dhepe sarta muni ngasih – asih , banget disihi ing bendarane.  Bareng asu, dhasar kang rumeksa ing omah, seru panjuguge , yen kerah rosane ngluwihi, teka ora katiban sihing bendara. Yen kang duwe omah mangan, kucing diwenehi kang enak – enak sarta empuk – empuk, dene pandumaning asu mung roti bawuk lan banyu. Ananging ora antara lawas salin lelakone.

Anuju sawijining dina wus mangan, piring – piringe durung disinggahake, diparani asu. Bareng lagi wiwit didilati , kucing  enggal teka ambekis kambi makungkung, agawe kageting asu. Pratingkahe kucing mangkono iku ngewak-ewakake banget, sarta sarta agawe nepsune bendara, dadi sarana wewulang , sarta ngelingake ing bebener. Wiwit nalika samono lorodaning bendara dadi bubuhaning asu. Bubuhane kucing mung andilati piring bae.

Eliding dongeng mangkene : wong drengki lan kethaha iku wus benere ora oleh samubarang kang becik.

Dipethik saka : Layang Sato Kewan, CF Winters

Tegese tembung :

dhepe – dhepe                 = ngempek – empek (ngrampek) njejaluk

ngasih – asih      = njaluk ditresnani, njaluk diasihi.

bawuk                  = warna semu biru utawa klawu reged

disinggahake      =disimpen

ambekis               = nywara santak (nelakake orang seneng, muring)

lorodan                = lungsur, dilorod = dilungsur.

bubuhan              = wuwuhan, ditumpa-tumpa

drengki                 = meri, melik marang kabegjane liyan, ora seneng yen wong liya oleh kabegjan.

srei                         = kumudu – kudu njaluk menang.

jail                          = seneng maeka ing liyan

jail methakil        = wong ala atine seneng maeka ing liyan

kethaha               = kumudu oleh akeh (murka)