Tata krama iku ora mung katindakake yen pinuju lelawanan (srawungan) karo wong liya bae, nadyan ing omahe dhewe iya perlu katindakake. Ana ing omahe dhewe kita kudu nindakake tata lan tertib, perlune kanggo tepa tuladha marang anak-anak kita lan kulawarga saisine omah.
Wong kang sopan, yen nuju numpak sepur, ora bakal lungguh jigang utawa ndheseg papan lungguh hake wong liya, dienggo ndokok barang gegawanane . Yen ana kantor, perlu memburi (turas) utawa menyang kamar mandi, sawise bar keperluwane , iya banjur gelem nyiram (ngresiki) kaya yen nalikane mlebu ing kamar mandi utawa jambane dhewe.
Mengkono sikepe wong kang ngerti tata krama. Jiwane ora bakal ngideni nindakake patrap kang nyulayani marang budi luhure.
Aja dumeh sepur iku dudu duweke dhewe, olehe nganggo banjur sakepenake bae.
Aja dumeh kakus umum iku duweke kota praja lan kanggo keperluwane wong akeh , olehe nganggo banjur ora mikir marang kebersihane.
Aja dumeh meja kang dienggo nulis iku duweke kantor , olehe nganggo ora nate diresiki.
Aja dumeh nginep ing hotel lan wis rumangsa nyewa, olehe mbebuwang tegesan rokok ora didokok ing wadha awu, olehe idu sa-enggon-enggone.
Bab idu, yen ora perlu-perlu banget, aja idu. Yen ta kepeksa upamane amarga mambu ganda kang bacin, lagi katindakake. Samono mau kudu nyisih papan kang kiwa utawa migunakake kacu kanggo nutupi tutuk.
Ing ngendi bae, wayah apa bae, kita kudu nduwe pendhirian : tindak satindak , rembug sarembug kudu dijaga tata kramane. Aja duwe panemu yen tata krama mau kanggo sapa, ana pituwase apa ora, ana sing nliti apa ora, nanging duwea pendhirian yen : tata krama iku pirantine prikamanungsan.
Wewatone : aja gawe seriking liyan, aja ngganggu kasenenganing lan kamardikaning liyan sarana tindak tanduk , solah bawa lan rerembugan kang ora netepi tata krama . Yen kita ora seneng nemoni lelakon saka pratingkahe wong liya, kita aja nindakake apa-apa kang wis nate gawe gelaning ati kita mau.
Ing omah kita dhewe, sanajan ora ana pranatan tinulis, iya kudu duwe duga prayoga. Aja rame-rame nalikane tangga teparo wis turu. Aja ngunekake radio nganti dipolake bae ing wayahe tangga teparo ngaso, apa maneh apa maneh yen dheweke mau nuju gerah utawa kesripahan.
Wong kang ngerti tata krama, nalikane ana ing pasrawungan :
1. Ora bakal sisi. Yen kepeksa arep sisi, menyat metu dhisik, utawa saora-orane nyisih utawa mengo dhisik. Olehe sisi klawan migunakake kacu.
2. Ora bakal angop klawan ora nutupi tangan. Malah yen bisa , nyingkir dhisik sinamun ing samudana, supaya ora ngetarani.
3. Ora bakal ngureki irung nganggo drijine, utawa ngureki kuping nganggo cucuk –curek.
4. Ora bakal tudang-tuding , nudingi wong secedhake panggonane.
5. Ora bakal ngethoki utawa ngresiki kuku selagine jejagongan karo tamune.
6. Ora bakal lungguh karo sikil edheg utawa jigang ing sangarepe wong-wong kang durung ditepungi utawa wong kang pantes dihurmati.
Ana candhake ….
Disadhur saka : Tata Krama, Imam Supardi, 1953.
.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar