Minggu, 22 Januari 2012

DIGUYU MEMEDI.

Sing arep dakcritakake iki kedadean nalika taun 1974 kepungkur, kira-kira 40 an taun kepungkur. Nalika samana aku isih bujang, manggon ing omahe mbahku pinggir kuburan Asemjajar, Surabaya. Wektu samono kira-kira wis jam setengah sepuluh bengi. Aku kentekan rokok. Kamangka toko-toko sing cedhak omahku wis padha tutup. Sarehne cangkem rasane kecut aku meksa budhal tuku rokok.
Karo jumangkah metu saka omah aku ngudarasa, iki penake lewat ngendi. Lewat dalan kampung apa lewat tengah kuburan ? Yen lewat dalan kampung rada adoh jalaran dalane mubeng, yen lewat tengah kuburan cedhak ning sepi ( ing tengah kuburan ana dalane cilik saka plat beton). Nalika semana kuburan Asemjajar durung dipager kaya saiki. Sanajana ana pagere ning kari uger-ugere kang digawe saka beton. Lan wektu semana kahanane isih peteng, sanajana ana listrik ning ya adoh. Wusanane dakpungkasi wae liwat tengah kuburan, Golek dalan sing cedhak.
Budhal mlangkah menyang kuburan , atiku wis senak-senik ora kepenak, gek sida gek ora. Aku njur nekat, ee mosok manungsa dititahake paling sampurna, kalah karo bangsane lelembut. Budhal slamet mulih slamet .
Temenan tekan warung sing dodol rokok ora ana kedadean apa-apa.Mulih saka tuku rokok aku liwat dalan tengah kuburan maneh. Mlebu bleng, ora ana apa-apa. Bareng kira-kira wis teka tengah-tengah kuburan, ana swara : “Iiiih….iiiih….iiihh,” kaya swarane wong ngguyu. Sanalika tanpa pikir aku terus mencolot ngono wae, nyoloti pathokan- pathokan maesane wong mati.
Untunge, aku ora nabraki maesan, saupama nabrak rak ya babras kabeh. Lan wektu iku aku lagi kelingan yen mentas wae ana wong mati dikubur ana kono, durung telung dinane.

Tidak ada komentar:

Pengikut

Matur Nuwun ...